انگاه که غرور کسی را له می کنی
انگاه که بنده ای را نادیده می انگاری
انگاه که کاخ ارزوهای کسی را ویران می کنی
انگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی انگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی
انگاه که خدا را می بینی و بنده ی خدا را نادیده می گیری
میخواهم بدانم ،
دستانت را بسوی کدام اسمان دراز میکنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟
سهراب سپهری
ℳ
حذف التعليق
هل أنت متاكد من حذف هذا التعليق ؟
عزیزه عیسی بیگلو
حذف التعليق
هل أنت متاكد من حذف هذا التعليق ؟