من زخمهای بی نظیری به تن دارم...
اما تو مهربان ترینش بودی...
عزیزترینش...
و عمیقترینش...
بعد از تو آدمها...
تنها خراشی بودند
بر من...
که هیچکدامشان به پای تو نرسیدند
عشق من...
خنجرت کولاک کرد...

زندگی کن

مهربانم، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ
ﺭﻭﻧﻖِ ﻋﻤﺮِ ﺟﻬﺎﻥ ، ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﮔﺬﺭﺍﺳت...

ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ ....
ﮔﻞ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ ....
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻧﮓ ﺧﺰﺍﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ....
ﻫﻤﻪ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ؛

نازنینم ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻮﭺ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ ....

ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ...
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ
ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ…

اين قدر در بغل سرد هوا ناز نكن
پيش پاييز دگر سفره دل باز نكن

تا هوا منقلب و تيره و ابری ديدی
هوس كوچه بی عابر شيراز نكن

در هوای قدمت برگ اگر می ريزد
برگ را با قدمت محرم و همراز نكن

با تن لخت درختی كه به تو محرم نيست
عشق بازی نكن و عاشقی آغاز نكن!

خش خش ناله هر برگ به تو می گويد
فصل تو می گذرد عشق پس انداز نكن!

کجاموندی؟
بگذﺭ ﺍﺯ \" ﻧﯽ \"،
\" ﻣﻦ \" ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ ...
ﻭﺯ \"ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻫﺎ\" ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ ...

ﻧﯽ ﻛﺠﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻫﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ؟
ﻧﯽ ﻛﺠﺎ ﺩﺍﻧﺪ، \"ﻧﻴﺴﺘﺎﻥ\" ﺳﻮﺧﺘﻪ؟

ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ \"ﻣﻦ\"...
ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ \"ﺭﺍﻭﻱ\" ﻣﻨﻢ ...
ﺭﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﯽ،
ﻫﻢ ﻧﯽ ﻭ ﻫﻢ ﻧﯽ ﺯﻧﻢ ...

ﻧﺸﻨﻮ اﺯ ﻧﻰ، \"ﻧﻰ \"ﺣﺼﯿﺮﻯ\" ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ ...
ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ \"ﺩﻝ\"...
\"ﺩﻝ\" ﺣﺮﻳﻢ ﺩﻟﺒﺮﻳﺴﺖ ..
ﻧﻰ ﭼﻮ ﺳﻮﺯﺩ ﺧﺎﻙ ﻭ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ ﺷﻮﺩ ...
\"ﺩﻝ\" ﭼﻮﺳﻮﺯﺩ، ﻻﯾﻖ \"ﺩﻟﺒﺮ\" ﺷﻮﺩ

چشمانــــم را دیگـــر باز نمی کنم!
دیدن این همه جایِ خالی ِ\"تـــو\"
عاقبت مــــرا
یا می کشد
یا ..
کــــــور می کنـــد..!!!