محـــــــرم آمـــد و دل بی قـــرار کربلا شد
محــــــرم آمـــــــد و این دل گرفتار بلا شد
محرم بوی عشق و بوی ایمان میدهد باز
محــــرم بوی هفتاد و دو قربان میدهد باز
محــــرم آمـــد و یاد حسین بر دل نشسته
که از داغش دوباره قلب این عالـم شکسته
محـــــرم آمـــد و من یاد عباس میکنم باز
لب عطشان مولا را من احساس میکنم باز
به یاد آن دو دستی که از پیکر جــــدا شـــد
به یاد نازنین اکبــــر که بهر دین فـــــــدا شد
وقطعه قطعه شد قاسم تنش از ضرب شمشیر
گلوی اصغـــــر شش ماهه پاره از دم تیـــــر
سکینه از عطش در خیمهگاه غمگین و نالان
رسان یک قطـــــره آبی برایش ای عمو جان
محـــرم آمـــد و رنگ عـــزا عالــــــم گرفته
زمین و آسمان را زین مصیبت غـــــم گرفته
الهــــی درد دردمنــــــــدان دوا کن
دل شیعـــــــــه ز بند غم «رها» کن