خداوندا! اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی لباس فقر پوشی غرورتـــــــــ را برای تکه نانی به زیر پای نامردان بیاندازی و شب آهسته و خسته تهی دست و زبان بسته به سوی خانه باز آیی زمین و آسمان را کفر میگویی نمی گـــــ ـــ ـــــ ـــو یـــــ ــــــ ــ ـــــــــی؟!