سينه مالامال درداست اي دريغا مرهمي دل زتنهايي به جان آمد خداراهمدمي
چشم آسايش كه دارد از سپهر تيز راه ساقيا جامي به من ده تابياسايم دمي
زيركي راگفتم اين احوال بين خنديدوگفت صعب روزي بوالعجب كاري پريشان عالمي
آدمي درعالم خاكي نمي آيدبه دست عالمي ديگرببايدساخت وزنو آدمي
اهل كام ونازرادركوي رندي راه نيست رهروي بايد جهانسوزي نه خامي بي غمي
درطريق عشقبازي امن وآسايش بلاست ريش بادآن دل كه بادرد توخواهد مرهمي
گريه حافظ چه سنجد پيش استغناي عشق كاندراين طوفان نمايد هفت درياشبنمي