شما مردم بوسیله ما،از تاریکیهای جهالت نجات یافته و هدایت شدید.و به کمک ما به اوج ترقی رسیدید.صبح سعادت شما با نور ما درخشبد.کر است،گوشی که بانگ بلند پندها را نشوند و آن کس را که فریاد بلند،کر کند آوای نرم حقیقت چگونه در او اثر خواهد کرد؟قلبی که از ترس خدا لرزان است،همواره پایدار و با اطمینان باد‌.من همواره منتظر سرانجام حیله گری شما مردم بصره بودم و نشانه های فریب خوردگی را در شما می نگریستم.تظاهر به دینداری شما پرده ای میان ما کشبد ولی من با صفای باطن درون،شما را می خواندم.من برای وا داشتن شما به راههای حق که در میان جاده های گمراه کننده بود به پا خاستم در حالیکه سرگردان بودیدو راهنمایی نداشتید.به دنبال رهبر و راهنما بودید اما او را نمی یافتید.دور باد رای کسی که با من مخالفت کند.امروز ما و شما بر سر دوراهی حق و باطل قرار داریم.آن کس که به وجود آب اطمینان دارد،تشنه نمی ماند.(فراز نهج البلاغه، اندرز امام علی به مردم)خطبه ۴