بسوی ما گذار مردم دنیا نمی افتد
کسی غیر از غم دیرین به یاد ما نمی افتد
ز بس چون غنچه از پاس حیا سر در گریبانم
نگاه من به چشم آن سهی بالا نمیافتد
بپای گلبنی جان داده ام اما نمیدانم
که می افتد به خاکم سایه ی گل یا نمی افتد
رود هر ذره ی خاکم بدنبال پریرویی
غبار من بصحرای طلب از پا نمی افتد؟
نصیب ساغر می شد لب جانانه بوسیدن
\" رهی \" دامان این دولت بدست ما نمی افتد
رهی معیری
Comment
Share
