تو رفتهای و راهها را برف پوشانده است،
باید به کومهی کلمات خودم برگردم.
ماهی، علف، آفتاب، پرنده، سنگ، ستاره، انتظار، رود.
و من، همه، هرچه، هر چه که هست،
همهی مافقط حسرت بی پایان یک اتفاق سادهایم، که جهان را بیجهت جور عجیبی جدی گرفتهایم.
Комментарий
Перепост
