در این خشکسالی تنهایی...
ابرهای خیال تو را بارور کرده ام!
ببار...ببار...
بر این روح تشنه و خسته،ببار!
ببار که دوباره جاری شود رودخانه ی خشکیده ی لبخند!
ببار که گلهای باغچه ی دلم جوانه زنند؛
ببار...
تا که خیس شوم؛
از خیال تو...
نظر
اشتراک
علی
حذف نظر
آیا مطمئن هستید که می خواهید این نظر را حذف کنید؟