این عکس جانباز رجب محمدزاده بچه مشهد است. خیلی ها از دیدن این عکس حالشون خراب میشه ... یه بار وقتی واسه درمان به تهران رفته بود تو رستوران راهش نمی دادند..... زن ها از چهره اون میترسن...... خوب نگاهش کنید صورت اون جلوی ترکشای خمپاره رو گرفت تا ما ترکش نخوریم ...... اولین کلمه یا حرفم با این جانباز عزیز اینه که روزی چند بار شهید میشوی برادر؟؟؟؟ ....
یعنی تُف و لعنت بر اون منطق و فکری که یه لحظه تو اون ذهنش رد میشه که چرا بچه جانباز سهمیه داره ، چرا جانباز حقوق جانبازی میگیره .. واقعاً چرااااااااااااااااااا؟ خیلی سخته؟؟؟؟
ما یه ثانیه حاضر نیستم که چهره پدر یا برادر مون رو اینجوری ببینیم !!!!!
دوست دارم این مطلب آنقدر داغ بشه تا همه ببینند نداشتن پدر و یا حتی بدتر از اون داشتن پدر به این شکل چقدر سخته ... گر چه برای فرزاندان این جانبازان همشون یه قهرمانند نه قهرمان های افسانه ای مثل فیلم های هالیوودی و کره ای ؛ بلکه قهرمانان واقعی ......
راز خوشبختی من خفته در قلب من است
تو کجا می گردی قلب من این وطن است.