خواندن قرآن داراى احكام و آداب فراوان است كه اكنون به برخى از آن ها اشاره مى كنيم:

1. احترام گذاشتن به قرآن و برگه هاى آن لازم و واجب است.

2. بدون وضو يا طهارت نبايد دست يا عضوى ديگر از بدن خود را به نوشته هاى قرآن برسانيم.

3. اگر قرآن به زبان فارسى يا زبانى ديگر ترجمه شده باشد، تماس دست يا عضوى ديگر از بدن با آن ـ بدون وضو يا طهارت ـ اشكال ندارد وجايز است. البتّه اگر در ترجمه قرآن نام خدا يا پيغمبران يا امامان يا حضرت فاطمه زهرا(عليهم السلام) وجود داشته باشد، نيز نبايد دست يا عضوى ديگر از بدن را ـ بدون وضو يا طهارت ـ به آن نام ها برسانيم.

4.در هر يك از چهار سوره سَجده (آيه 15) و سوره فُصِّلَت (آيه 37) و سوره نَجم (آيه 62) و سوره عَلَق (آيه 19) يك آيه سجده وجود دارد. در قرآن، كنار اين آيه ها عبارت «سجده واجبه» نوشته شده است. هر گاه انسان اين آيه ها را بخواند يا به آن ها گوش دهد، بايد فوراً سجده كند. اگر كسى اين كار را فراموش كند، بايد هر لحظه كه آن را به ياد بياورد، سجده كند.

5. براى خواندن قرآن، لباس پاكيزه بپوشيم; وضو بگيريم; مسواك بزنيم; عطر بماليم; و رو به قبله بنشينيم.

6. هنگام خواندن قرآن، پاهاى خود را دراز نكنيم و پشتمان را به جايى تكيه ندهيم.

7. در حال خواندن قرآن، تنها به قرآن و معانى آن توجّه كنيم و «حضور قلب» داشته باشيم، يعنى ياد خدا و عظمت و بزرگى او را در ذهن خود تقويت كنيم.

8. در آيات قرآن تفكّر و تدبّر كنيم و به گونه اى قرآن بخوانيم كه گويى با خدا سخن مى گوييم و خدا نيز با ما سخن مى گويد.

9. پيش از خواندن قرآن صَلَوات بفرستيم و دعا بخوانيم، به ويژه دعاهايى كه پيشوايان معصوم(عليهم السلام) به ما آموخته اند.

10. پيش از خواندن سوره هاى آخر اين كتاب ـ بجز