این که زن باشی و از آبشار زیبای موهایت لذت ببری، ولی آن را بپوشانی و پنهان کنی حتی طوری که تاری از آن معلوم نباشد…
اینکه زن باشی و بتوانی زیبا و با عشوه حرف بزنی، ولی نزنی و صدایت را نازک نکنی…
اینکه ارزش های جامعه ات وارونه شده باشد، و برای ارزش های تو، در پوشش بودن های تو، ارزشی قائل نباشند…
اینکه جوری حرف بزنی، قدم برداری و پوشش داشته باشی که، توجه همکارت، استادت، همکلاسی دانشگاهت جلب نشود و راحت و آسوده کارش را بکند و تمرکزش به هم نریزد…
اینکه با همه ی تناقض ها دست به گریبان باشی و حتی پایت گران هم تمام شود…
همه اینها ارزش یک لحظه نگاه رضایت بخش بانوی دو عالم را دارد که دست دعا بلند کند و بگوید…
خدایا!
\" دختران امت پدرم، همه زیبایی ها را داشتند و معیوب و مفلوج و کچل و زشت نبودند، ولی برای رضای تو زیبایی هایشان را از نامحرم پنهان کردند، پس محبت خودت را در دل هایشان صدچندان کن! طوری که هیچ چشم و ابرویی، ناز و کرشمه ای، پول و مکنتی، نتواند جایگزین آن شود!\"
درود بر تو ای بانوی محجبه، درود بی پایان…