انگشتانم که لای ورقهای دیوان حافظ می رود،دستِ دلم می لرزد...
اما به خواجه می سپارم تا امید را از دلم نگیرد،دلم می خواهد همیشه بگوید:
یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور...
نظر
اشتراک
انگشتانم که لای ورقهای دیوان حافظ می رود،دستِ دلم می لرزد...
اما به خواجه می سپارم تا امید را از دلم نگیرد،دلم می خواهد همیشه بگوید:
یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور...
