تو جامعه امروز ما اسکل به کسی‌ گفته میشه که قلبی پاک و بی گناه و مهربون داره،
دروغ و خیانت براش معنی نداره.آدم فروش و نا رفیق نیست و از پشت خنجر نمیزنه.یک کلام صافه صافه!
و این پاک بودنش اونقدر عجیب و غیرعادیه که همه تعجب می کنن!
و بعد اونو بخاطر سادگیش یا همون قلب پاکش مسخره و تحقیر می کنن!
خودمونیم، چندبار به سادگی یه روستایی خندیدیم!؟
چندبار با تحقیر و ترحم به لباس خاکی و پاره کارگری شریف نگاه کردیم!؟
چندبار کسانی رو که نمی تونستن به زبان مادری ما درست حرف بزنن، مسخره کردیم!؟ انگار که ما زبان مادری اونارو خوب بلدیم!
شاید اسگل ماییم و خودمون هم خبر نداریم!!
شاید حال ما مثل جریان دعوای گاو و خری شده که خر رفت بالای بلندی و داد زد، گاو خر است!!!
یه جا یه مخی می گفت تو شهری که همه میلنگن، اگه کسی درست راه بره بهش میخندن!
نمی دونم این جاده چرا تابلو نداره! احساس می کنم داریم تو بیراهه میرونیم!!