تنها بوستانی که میتواند در یک آستین جا بگیرد وتنها گلستانی که انسان راتا هر جا میرود همراهی میکند ؟ او زبان مردگان و اوای زندگان است .او میهمان شب هنگام است که هرگز نمیخوابد مگر تو بخوابی و هرگز سخن نمیگوید جز انکه تو را خوش اید .هیچگاه رازی را اشکار نمیسازد یا در امانت خیانت نمیورزد .او با وفاترین همسایه , امینترین دوست,فرمان÷ذیرترین یار,فروترین استاد,کاردانترین و سودمندترین همنشین هست که گرایشی به کشمکش و جدال و خسته کردن دارنده خود ندارد ؟
نظر
اشتراک
