پرودگار آفریننده ی حوا و آدم شد. . تو حوا بودی و من آدم . تو عشق بودی و من معشوق . تا تونستیم انسان ساختیم! حالا آدما واسیه خودشون آدم شدند ، سراغی از من و تو نمیگیرند! من و تو واسیه هم برای هم تنها موندیم! حالا من و تو واسیه هم دنیایی داریم . دنیا در حال تلاطم و تکاپوست و عشق و محبت در حصار و انقراض... تنها یک قلب کوچک را تقدیمت میکنم و محبتها از تو میگیرم و لبانت را پر از بوسه های عاشقانه خواهم زد و با لبی خندان و دلی پر از عشق تو عاشقانه دوستت دارم....!!!
Comentario
Compartir
