صبح های غیبتت ، غروب ندبه های دلتنگیست
و کمیل سجاده های ارادتم را به نجوای توسل نامت دخیل می بندم
و شمارگان نفسهایم دانه های تسبیح انتظار را به پای ظهورت بی قرار می سازد
بیا که رویای رؤیت رویت ،
تلاطم شب های بیداری من است
ای آقای من، مهدی جان
بیا که آمدنت را انتظار ، کافی نیست .
نظر
اشتراک
پرنیان
حذف نظر
آیا مطمئن هستید که می خواهید این نظر را حذف کنید؟