مشکل یادگیری یک زبان خارجی اصلاً به مردم سرزمین ما ختم نمی شود بلکه این مشکلات متوجه تمامی کسانی است که در نظر دارند یک زبان خارجی را بیاموزند.

اما آنچه که بر اساس تجربه حاصل شده متوجه ما می شود عبارتند از:

1-چون در طول دوره راهنمایی و دبیرستان نظام هماهنگ و آموزش مناسبی برای یادگیری زبان خارجی وجود نداشته و اکثر معلمین زبان از امکانات لازم یا در پاره ای موارد توانمندی علمی و آموزشی مناسب برخوردار نمی باشند؛ بازده آموزشی تقریباً کمتر از 20 درصد می باشد.



2-کمبود فرصت برای آموزش زبان خارجی در مدارس و تعداد دروس و کتابهای متنوع که در پاره ای موارد دانش آموز مجبور است در هفته حداقل 15 کتاب مختلف را بخواند لذا 2 ساعت آموزش هیچگونه ارزش علمی نداشته و نباید منتظر نتیجه خوبی باشیم کما اینکه در سایر دروس نیز این مشکل وجود دارد .ایکاش آموزش و پرورش تعداد رشته های دبیرستانی را از حدود 7 رشته به حداقل 20 رشته افزایش می داد و دانش آموزان عزیز را در چند درس متبحر و حرفه ای تربیت می کرد.

3-زمانیکه داوطلب یادگیری زبان خارجی به آموزشگاه زبان مراجعه می کند شاید چند سال طول بکشد تا مدرسین مختلف بتوانند آموخته های غلط را از ذهن او خارج کنند.

4-اشتیاق داوطلبان یادگیری زبان خارجی با توجه به زمانهای از دست رفته (3 سال راهنمایی -4 سال دبیرستان - 4 سال دانشگاه و... .) باعث شتاب داوطلبان شده و سعی می کنند مطالب مربوطه را قورت بدهند در حالیکه یادگیری زبان خارجی یا هر علم دیگر نیازمند صبر وشکیبایی –گذشت زمان و تمرین بسیار می باشد.

5-عدم تداوم در یادگیری نیز یکی دیگر از مشکلات آموزش زبان خارجی می باشد.