در رویاهایم با تو زندگی مشترک دارم
در خیال پردازی هایم که انقدر سرد نیستی!
انقدر اخمو!
و تا این حد خسیس نیست نگاهت!
هرگز چاشنی لبخند از لبهایت نمی افتد
و دست باغبانت پیچکها میکارد لای موهایم
چهار چوب آغوشت فقط از آنِ من است
و شانه هایت را اختصاص داده ای به دلتنگی هایم
تو در رویاهای من همان اندازه دوستم داری که از من فرار میکنی
تو سنگدل نیستی
چشمانت تنفر را نمیدانند
فقط باور احساست را با دروغ منهدم کرده اند
تو در گذشته ات پایمال شده ای
تو‌ را شکسته اند
درک میکنم اعتماد به احساس یک نفر برایت سخت باشد
اما غیر ممکن نیست
شاید این بار اتفاق خوبی رخ دهد
آدم به همین احتمالات دلش خوش است

فرض می کنم هستی.
من از استعاره ها و کنایه ها
سر در نمی آورم.همین که ساده می گویی
دوستت دارم ٬ باور می کنم ؛
همین که پشت هیچ حرفی قایم نمی شوی ٬
یا لبخندی که تحویلم نمی دهی را
به اتفاق نسبت نمی دهی ٬ من باورت می کنم.
همین که در چشم هایم خیره می شوی
و چیزی نمی گویی ؛ دنبال لغات نمی گردی
که خیرگی ات را توجیه کنی !
من از حرفهای دوپهلویت ٬ از ایما و اشاره ات
سر در نمی آورم .فقط از لبهایت وقتی که
می گویی دوستت دارم ٬
در برهنه ترین شکلش می فهمم ...
من را به بیراهه مبر !
ساده بگو !
زودتر بگو ؛
تا دیر نشده !!!
.

ﺩﻟــــﻢ ﺑﺮﺍﯾــــﺖ ﺗنـــــﮓ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ …
ﺗﻨـــــﮓ ﮐــــــﻪ ﻣﯿــــﮕﻮﯾﻢ …
نـــــــﻪ ﻣﺜــــــــﻞ.....
ﺗﻨــــــﮕﯽ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ …
ﺩﻟـﺘﻨـــﮕﯽﻣـــﻦ ….
ﺷﺒﯿــــــﻪ ﺣـــــــﺎﻝ....
ﻧﻬﻨـــــــــﮕﯽ ﺍﺳــــــــﺖ …...
ﮐــــــــﻪ ﺑﺠــــــــﺎﯼ ﺍﻗﯿﺎنــــﻮﺱ ..
ﺍﻭ ﺭﺍ...ﺩﺭ ﺗﻨـــﮓ ﻣﺎﻫــــﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧــﺪ ...
ﺩﻟــﻢ ﺑــــــﺮﺍﯾـــــــﺖ ﺗــﻨـــــــﮓ.....
ﺷـــــــﺪﻩ ﺍﺳــﺖ ﺍﯾــﻦ ﯾﻌﻨــــــﯽ....
ﺭﯾــــــــــﻪ ﻫﺎﯼﻣــــــــــــﻦ ....
دمﻭﺑـــﺎﺯﺩﻡ ﻧــــــــﻔﺴــــﻬﺎﯼ..
ﺗـــــــــــــــﻮ ﺭﺍ.......
ﮐـــﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧـد

‌پسرها عروسک ندارند...
دردودل کردن و حرف زدن را یاد ندارند...
پسرها اشک هم ندارند میترسند مردیشان زیر سوال برود
میشنوی؟
ته صدایش گریه ای بی صداست با یک آغوش
دل هر مردی را میشود ساده ب دست آورد...
نگاهش کن وقتی خسته است وقتی مریض است ولی دلسوزی برایش نیست....
میدانم از پسرها ناراحتی میدانم جرزنی میکنند بی معرفتند...
آنها تقصیری ندارند کسی او را مثل تو ناز نکرده...
او بجای بوس سیلی خورده تا یادش بماند مرد باید قوی باشد...
پسرها نمیشکنند مگر ب دست دختری ک رویش تعصب دارند....
گاهی باید گف مـــــیــــــم مثل مرد ...

باز از تو می نویسم
باز هم قطره ای از دریای وجودم را
در قالب کلمات
بر روی صفحه می آورم

همیشه حرفهایم را
با زبان نگاه برایت می گفتم
اما امشب می خواهم با زبان قلمم برایت سخن ساز کنم
امشب می خواهم برای بار دیگر به تو ثابت کنم
هر لحظه از زندگیم
تو را فریاد می زند

امشب با زبان اشک هایم
این دانه های شفاف
که از اعماق وجودم جاری می شوند
با تو سخن می گویم

هیچ می دانستی
صفحات این دفتر دوستیمان
هر روز با رنگ تازه ای از عشق ورق می خورد
و من مانده ام که چگونه می توانم
بار این عشق بزرگ را به مقصد برسانم
دوست دارم در کنار هم بهترین لحظه ها را تجربه کنیم
دوست دارم طراوت عشق در چشمانمان موج بزند
دوست دارم دستهایمان مملو از عشق و موسیقی باشد

دوست دارم شبها بی حضور تو خاطراتمان را مرور کنم
و چشمانی را به یاد بیاورم
که مهربانانه چشم به چشمانم دوخته اند
و من بی قرار برای استشمام عطر تو
تشنه ی آغوشت می شوم

و لب های گرمت
که بوسه می زند
سرخی گونه هایم
و نرمی لبانم را
کاش می شد لحظه ای آرام
در کنار تو
عشق را در آغوش کشید

کاش می شد
با تو به همه چیز برسیم

و من فریاد خواهم زد :
قلبم را به تو باخته ام
اما از صمیم قلب دوستت دارم

و در نهایت...
عادت خواهیم کرد به تمام نبودن ها
به قول هایی که دل را خوش کرد قلب را گرم
و آن هایی که اگر ما نبودیم میمُردند اما از ما شادترند
عادت خواهیم کرد.✔
به رفاقت های مچاله
به دست فروش های دوست فروش و معرفت های اسکناسی
عادت خواهیم کرد
به شکسته شدن و زخمی شدن
خاکی بودن و گِل شدن
لِه بودن و خستگی
به هندی بازی های عاشقان امروزی
به خنده هایی که همیشه بعدش جریمه داشت
جنگِ ذهنی و درگیری هرشبِ من با بالش و سقف اتاقم
و
رویاهایی که هرروز و هرشب سقط میشود و متولد نمیشوند...

❤ ️
بچه که بودم مادرم میگفت تو انار یه دونش بهشتیه هیچکی نمیدونه کدومه
منم از شوق بدست آوردنش همش از این میترسیدم که نکنه یه دونش از دستم بیوفته و نکنه همون یه دونه بهشتیه باشه
انقدر از ترس میلرزید م که بالاخره از دستم میریخت
تو مثل دونه ی اناری از اولشم میدونستم انقدر از ترس افتادنت میلرزم که از دستم میوفتی...
.
محمدرضا_فیروزجایی

من عشق طلب کردم و از درد نوشتی
احساس مرا بر دل خود سرد نوشتی
مردی که به غیر از تو نمیخواست، ندیدی
هر انچه دلت خواست به این مرد نوشتی
شب تا به سحر در بدر کوی تو بودم
افسوس مرا خسته ی شبگرد نوشتی
سرسبزترین فصل دلت بودم و هربار
دلگیرتر از فصل خزان ، زرد نوشتی
هر بار سراغ از تو گرفتم که بیایی
هر بار چرا این همه برگرد نوشتی؟
با این همه احساس شدم عاشقت اما
از انکه به احساس تو بد کرد نوشتی؟

مهربان ترین قسمتِ زندگیِ هر شخصی؛
زمانی ست که آن کسی را که دوست دارد، دوستش بدارد!
منظورم را میفهمی؟
اینکه کسی باشد که تو را آنطور که دلت می خواهد دوست بدارد، می شود مهربان ترین قسمتِ زندگیِ تو.. نسبت به تمامِ مسائل خوش بین می شوی، لبخند میزنی، ایده می دهی، فکرت باز میشود و حتی دیگر نسبت به مسائلی که دلت را میزد واکنش نشان نمیدهی!
در دوست داشتن، نیروی عجیبی نهفته است.
این را وقتی که تو را خیلی دوست داشتم فهمیدم

روزگارت که بگذردِ
نه سواری رعنا با اسب سفید می خواهی.. نه پسری با چشم های مشکی و موی لخت...
نه نگاهی گیرا با قدی بلند...
نه عاشقانه هایی مثل رمان های فرانسوی...
نه دلت گیتار زدن زیر پنجره اتاقت را می خواهد
نه نیمه شب دویدن زیر باران...
روزگارت که بگذرد...
دلت زندگی معمولی را می خواهد...
همان معمولی که همیشه شاد باشی...
یه زندگی خیلی خیلی ساده با چاشنی آرامش
همین

چند وقتیست همه دلگیرند از من...
دلیل میخواهند
مدرک میخواهند برای غمگین بودنم
برای ناامید بودنم
برای تلخ شدنم
نگران نباشید من نه غمگینم
نه ناامید...نه تلخ...
فقط...
مدتیست به دنبالشان میگردم
مدتیست گم شده اند
صبرم، تحملم، امید هایم، انگیزه ام...
نمیدانم کدام صفحه ی قصه ی سر گذشتم جا گذاشتمشان
می آیی ...
وابسته میکنی .محو می شوی .
تا فراموشت می کنم , دوباره می آیی ,
تازه می کنی خاطرات را محو می شوی ... !!!

به راستی که سراب از تو با ثبات تر است!!!

#موقت
کسی گوگلش آزادهست؟

مو استعاره است ...
دخترها ؛
از طبعِ لطیفشان که خسته شدند
قیچی برمیدارند
می افتند به جانِ موهایشان!
و این نهایتِ خشونت و منطقِ دخترهاست !

@MEHRAN
هَمه چی تمام نبود ،
حتی از دید من...!
زیبا بود ،... اما زیباتر از او هم بود
جَذاب بود ،... اما جذاب تر از او هم دیده بودم
دِلبر بود ،... اما دلبر تر از او هم کم نبود
اما او در من حسی به نام تَعَهُد را زنده نِگہ میداشت
او چیزی داشت که کسی نداشت..
او با نبودنش کاری کرد که هِزاران بودن نمیتوانست بکند
او با جایِ خالیش کاری کرد
که هزاران هزار حضور نمیتوانست بکند...
او مرا بدونِ هیچ اجباری ..♡
مجبود به مُتعهِد بودن کرد،
تَعهُدی تنها،
تَعهُدی یک طرفه...♥

آن روزهایی که گفتن "دوستت دارم" حُرمت داشت مردها به دنبال زنی بودند که چشم هایشان بوی نجابت بدهد و زن ها به دنبال مردی که ته مایه بازوانشان امنیت داشته باشد...
آن روز هایی که "دوستت دارم" حُرمت داشت آدم ها در قِبال وابسته کردن دل ها احساس مسئولیت داشتندو بیخود و بی جهت صرفاً برای فرار از تنهایی شب هایشان کسی را وارد زندگی مجهول خود نمی کردند...
آن روز هایی که "دوستت دارم" حُرمت داشت هیچ کس نقابِ عشق بر صورت نمی زد، جنس دوست داشتنشان هم آن قدر پاک بود که اگر حرف از مردانگی یا نجابت می شد آدم را به خنده وا نمی داشت و پایه های عشقشان آن قدر سُست نبود که سر بحث های کوچک عشقِ شان را تعویض بکنند...
اما این روزهای دُنیای امروزی ها خبر از وفاداری و مردانگی و نجابت نیست و یا شاید هم نسل ما سواد رابطه ها را فراموش کرده ایم که این چنین به بَشریت لَطمه می زنیم...
اما شما را به خدا قسم
لطفاً حُرمت واژه ها هارا نگه دارید...
لطفاً به بشریت خدمت کنید...!