کسی میاد بریم اسکایپ؟؟؟

میبویم گیسویت را تا فرشته ها حسودی کنند شانه میزنم موهایت را تا حوری ها سرک بکشند از بهشت برای تماشا شعر میگویم برای تو تا کلمات کیف کنند مست شوند بمیرند

نه من از خود، نه کسی از حال من دارد خبر دل مرا و من دل دیوانه را گم کرده‌ام چون سلیمانم که از کف داده‌ام تاج و نگین تا ز مستی شیشه و پیمانه را گم کرده‌ام (صائب تبریزی/غزل)

بعضی موقع ها دوس داری از مجازی بری ببینی کسی اصلا نگرانتم میشع

در هیچ فکری

چہ ظریفانہ است

خلقت قلب آدمی

بہ نگاهی می شڪند

بہ لحنی می سوزد

برای دلی می میرد

بہ نگاهی جان می گیرد

و بہ یادی می تپد ....

♤به جوک های قومیتی و نژادی و جوک های دختر و زن نخندیم♤

@چــــــــــرا رشــــــــــتے بے غــــــــــیرت شـــــد !!؟@
زمان قاجار کہ زنها حق رفتن بہ مدرسہ رو نداشتن اولین مردمانے کہ بہ دختر هاشون اجازه درس خواندن دادند رشتےها بودند، وقتے این خبر به شهر هاے دیگر رسید، مردمانش میگفتند رشتی ها چقدر بے غیرت هستند .
در حالیکہ هنگام یورش خلفا بہ ایران همہ جای ایران بزرگ
(ایران، پاکستان، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، عراق آذربایجان و ارمنستان امروزی) زیر سلطه اعراب مسلمان رفت ...
آذرآبادگان شد آذربایجان،
پارس شد فارس،
سپاهان شد اصفهان..
اما غیرت گیلک ها نذاشت گیلان رو جیلان کنند..!!

@چــــــــــرا ترک خــــــــــر شــــــــــد !!؟@
پس از بہ توپ بستن مجلس به دست محمد علے شاه تبریزیها شورش کردند و علیه استبداد شاه برخاستنند. شهر به دست شاه و استعمار انگلیس محاصره شد ۶ماه تمام شهر در محاصره بود.کمبود خوراک بیداد کرد. اما مردم تسلیم نشدند. پیغام مردم شهر بہ محاصره کنندگان این بود. غذا تمام شده عیب ندارد یونجہ میخوریم ، تسلیم نمیشویم. همہ جا پیچید کہ ترکها خرشدند..!!
افسوس کہ ما ندانسته بہ اين اراجيف دامن ميزنم..!!

*@چــــــــــرا اصــــــــــفهانے خســــــــــیس شد !!!@
اصفهانے ها سالیان سال براے مسافران در کاروانسراهاے اطراف شهرشون بدستور حاکم شهر آذوقہ می گذاشتند و مسافرانے کہ از این شهر مےگذشتند ، رایگان از امکانات استفاده مےکردند و این بہ شکل رسم ثابت در آمده بود تا اینکہ اصفهان دچار خشکسالے و قحطے شد و دیگر نتوانست آذوقہ رایگان بہ کاروانسراها بفرستد و حاکم شهر هم دستور لغو این قانون را داد و همین شد کہ بعد از این مسافران بد عادت و ناسپاس دم از خساست اصفهانیها زدند و این لطف آنان

اسمشو گذاشتن دوست مجازے

اما اونطرف یہ آدم نشستہ مثہ من مثہ تو !
آدمه دیگه ،خوشحال میشه ناراحت میشه !
وقتے خوشیاشو تایپ مےکنہ،
وقتے از دلتنگیاش مےگہ ،از پریشون حالیش مےگہ
وقتے واسم وقت میذاره، وقتے من واسش وقت مےذارم
نگرانم میشہ ، نگرانش میشم
با خنده من میخنده با خندش خوشحال مےشم ،
وقتے دلشوره دارم منو آروم مےکنه ،
وقتے میگہ دلتنگِ ، میگہ حالم گرفتس !نگرانش مےشم،دلداریش مےدم
وقتے تو حرفام مثہ یہ دوست اسمشو مےآرم ،
مطمئن مےشم حقیقیہ !

علي شاه
عَلي ماه
عَلي راه
عَلي نَصْرُمِن الله
عَلي زِمزِمه ى هَر دِلِ آگاه
عَلي عِينِ يَقينْ است
عَلي بَر هَمه ى خَلْقْ اميرالْمؤمِنينْ است
عَلي كاشِفِ هَر غَم
عَلي بَر هَمه مَرْحَم
عَلي ذِكْرِ لَبِ عيسى بن مَرْيَم
عَلي هَستى خاتَم
عَلي بَرگِ بَراتِ هَمه ى خَلْقْ ز آتَش و جَهَنَّم
عَلي اصلِ وجودْ است
عَلي روى سُجودْ است
عَلي مَعدَنِ جودْ است
عَلي رازونيازْ است
عَلي سوزو گُدازْاست
عَلي مَحْرَمِ راز است
عَلي مُهرِ قبولي نَماز است
عَلي بَرْگ و بَراتْ است
عَلي حَجُّ زَكاتْ است
عَلي تَجَلّي صفاتْ است
عَلي بابِ نِجاتْ است
عَلي حَيّ و مَماتْ است
عَلي رَمْز عُبور و مُرور از روى صراط است
عَلي ساقي كوثَر كه هَمان آب حيات است
فَقَط حِيدَرِ كَرّار امير الْمؤمِنينْ است..

عاشق شو و مستي كن،
ترك همه هستي كن
اي بت نپرستيده،
بتخانه چه ميداني؟

تو سنگ سيه بوسي،
من چشم سياهي را
مقصود يكي باشد،
بيگانه چه ميداني؟

ضايع چه كني شب را،
لب ذاكر و دل غافل
تو ره به خدا بردن،
مستانه چه ميداني

مولانا

با حسین از یا حسین یك نقطه كم دارد ولی

با حسین بودن كجا و یا حسین گفتن كجا

با حسین و یا حسین هردو پرمعنا ولی

یا حسین گفتن كجا و با حسین بودن كجا

یا حسین ابراز عشق است و محبت در كلام

با حسین بودن فدای جان بود اندر قیام

یا حسین گفتن سرود عاشقان مفلس است

با حسین بودن مرام بندگان مخلص است

یا حسین گفتن نوشتار علم های شماست

با حسین بودن علمداری او در كربلاست

بر لب آب روان ناكام عطشان بودن است

آب از جام سراسر عشق كوثر خوردن است

یا حسین ای شیعیان ابراز احساس است و بس

با حسین ایثار جان مانند عباس است و بس

یا حسین با ولایت بوی تقوی می دهد

یا حسین در با حسین بودن معنا می دهد

یا حسین فهمیدن معنای نهی از منكر است

با حسین ای عاشقان ایفای نهی از منكر است

یا حسین گفتن یعنی گریه كردن بر حسین

با حسین بودن یعنی ذوب گشتن در حسین

نقاش نیستم من ولی، ناز نگاهت میکشم
عکس تو را بر لوح دل ،برجسته پنهان میکشم

در این اثرمن تو را ،چون آسمان ابی وصاف
جای آن شمس و قمر ،برق نگاهت میکشم

رنگ چشمان سیاهت ، رابه رنگ عاشقی
روی زیبایت سفید ، هم شکل پاکان میکشم

می رسد نوبت به پیشانی ، چه کار مشگلی
بخت و اقبالت بلند ، چون قله ها ،آن میکشم

ابروانت را کمانی ، تیز و بران همچو تیغ
قد و قامت همچو سرو،به چه غزلخوان میکشم

مهربانیت چو طوفان ، چون گرفت آرامشم
عشق تو ای نازنین ، غران غران میکشم

هرچه خوبی هست ،در دنیا زمین تا آسمان
هر چه بادا باد این بار، من تو را آن میکشم

صبح می آید، مرا جان می دهد
شعرهایم، بوی باران می دهد
صبح می آید تازه تر از بوی گل
رونمایی می کنم از روی گل
صبح ، سرشار حس بودن است
جاده های عشق را پیمودن است
شب به عمر خویش، پایان می دهد
زیر پای لحظه ها جان می دهد
صبح می آید، باز کن دروازه را
عاشقی کن این حضور تازه را

وقتی عشق درب خانه ات را کوبید ... در را زود باز نکن...بعضی ها مثل کودکان در زده و فرار می کنند