قبــــــــل از اینـکه بخواهی در مورد من و زندگی من قضــــــــاوت کنی کفشـــــــــــــهای من را بپـــــــــــوش و در راه من قدم بزن.
از خیابانها، کوهها و دشت هایی گذر کن که من عبور کردم اشکــــــــــــهایی را بریز که من ریخــــــــتم
دردها و خوشــــــــــــیهای من را تجــــــــــــربه کـن سالهایی را بگذران که من گذراندم ...
روی سنگهایی بلغز که من لغزیدم دوباره و دوباره برپاخیز و مجدداً در همان راه سخت قدم بزن
همانطور که من انجام دادم ... بعد ، آن زمان می توانی در مورد من قضاوت کنی!!