بهلول افشار شاعر خراسانی
دردیم و نمی نالیم
ابریم نمی باریم
شعریم و نمی گوئیم
شمعیم و همی سوزیم
نوریم و اگر کوریم
پروانه شب گردیم
پروانه شب گردیم
یاران وفاداریم
یک کلبه صفا داریم
این کلبه ویرانه
همه خانه و کاشانه
هم ریشه و برگیم
هم شاخه و هم دردیم
ما یک دل و یک دردیم
ما همدل و هم دردیم
بهلول افشار شاعر خراسانی
بعد تو ﻳﮧ صداﮮ مزاﺣﻣﮯ هیچ وقت ولمــ نکرد
ﻳﮧ صداﮮ مبهمی ڪـﮧ هر دمــ تو گوشم
ﻣﮯگفت :
… باﺧﺗﮯ
بــا من لج نــکن بغــض نفهــم...!
این کــه خودتــ را گــوشه گلـــو قایــم کنی
چیــزی را عوض نمیــکند
بــالاخـره یـا اشکـ میشوی در چشــمانــم...
یــا عقــده در دلـــم!
پس انتظــار نــداشــته باش خنــده ام واقــعی باشــد
ایـن روزهــا فقطــ زنــده ام همیــن
ﻋﺸــــــﻖ ...
ﻧــــﻪ ﭘــــﻮﻝ ﻣﯿﺨــــﻮﺍد ...
ﻧــــﻪ زیبایــــی ...
و ﻧــــﻪ هیــــچ چیــــز دیگـــــه ....
ﻓﻘـــــــــــﻂ " ﺩﻭ ﺗــــﺎ ﺁﺩﻡ " ﻣﯿﺨــــــــﻮﺍﺩ ...
ﺗﺎﮐــــــــﯿﺪ ﻣﯿﮑﻨــــﻢ : ﺁﺩﺩﺩددددﺩﺩﻡ .............!