بچه که بودم
از بس مغرور بودم
هر وقت مامانم
میرفت جایی
و منو با خودش نمی برد
مثل بقیه بچها پشتش گریه و التماس نمی کردم
ولی به محضی
که می رفت می ترکیدم از گریه
بزرگتر که شدم رفتنای زیادی دیدم
چیزای زیادی از دست دادم
اما التماس نکردم
ولی شبای زیادی تو تنهایی
بغض و گریه کردم
هنوزم همونم....
برای داشتن یا رفتن کسی
یا چیزی
هرگز التماس نمی کنم
نظر
اشتراک
