بازگشت به خویشتن-5

هایدگر می‌گوید هر کسی دو وجود دارد: یکی وقتی که می‌گوید «من» به عنوان یک موجود زنده‌ای که در جامعه است و با آن وجود است که مثلاً وقتی می‌گویند جمعیّت ایران ۳۰ میلیون است، من یکی از افراد آن جمعیّت را تشکیل می‌دهم و احساس می‌کنم که من یکی از آن ۳۰ میلیون هستم‌. همه آدم‌ها در این وجود مساویند‌. همه یک مقدار مصرف، وزن، قد، ازت، و چیز های دیگر دارند‌. این وجود مجازی آدم است‌. و دیگری ـ به قول هایدگر ـ اگزیستانس اوتانتیک است‌. و اگزیستانسیالیسم بر اساس این «اگزیستانس» است، یعنی اصالت وجود، نه آن وجود اولیّه‌ای که همه دارند، که وجود اولی سازنده‌اش پدر و مادر است که به کمک هم آن را می‌سازند، این وجود دومی است که برخی اصلاً ندارند، و برخی دارند و آن‌ها که دارند به درجات مختلف دارند‌. این وجود دومی وجودی است که فرهنگ در طول تاریخ می‌سازد و می‌آفریند، آن وجود حقیقی و واقعی و انسانی آدم است‌. وجود مجازی، وجودی است که طی سی سال، چهل سال عمر شناسنامه «من» دارد‌.