پاییز از حوالی حوصله ات که بگذرد من زرد می شوم و تا کفش های رفتنت جفت می شود غریب می مانم و نیلوفرانه دوستت دارم نه مثل مردمی که عشق را از روی غریزه نشخوار می کنند من درست مثل خودم هنوز و همیشه دوستت دارم
نظر
اشتراک
