روزگارم می گذرد
سرد و خشک
مهمان کن مرا به گذشته
در مکانی دور از این سرا
این دیار ، این آسمان
شک نکن
تنهایی من دنج ترین جای جهان است .
\" امیر نویدکیا \"

پسند