چه عاشقانه می شود غزل در انتظار تو

چه بی بهانه ميرود کلام من برای تو

دعا کردم که برگردد

شده با دیگری باشد

دعا های به این تلخی

همان بهتر نمی گیرد

وقت خواب است و دلم پیش تو سرگردان است

شب بخیر ای نفست شرح پریشانی من

و تماشا دارد
شب نیلوفری ما با هم
وقتی از یاد تو جان می گیرد
تنهایی من

از چشم من بیرون مشو

ای مشعل تابان من

طرز نگاهت دل ما رو برده

عشـــــــــــــق را زمزمـه کافیست

به آواز مگو

آمدی با تاب گیسو تا که بیتابم کنی

زلف بر یکسو زدی تا غرق مهتابم کنی

به یک کرشمه مخمور نگاه تو می شوم

چه ساده اسیر شوق وصال تو می شوم

هر کس به تماشایی رفتند به صحرایی

ما را که تو منظوری خاطر نرود جایی

صبحی که شروعش با توست

خورشید دیگر اضافی ست

تو را دیدم دلم لرزید

نگاه تو به جان تابید

به یادِ خاطراتت، دل

گلی از باغ تو می چید

بی تو اي آرام جانم زندگانی چون کنم

چون تو پيش من نباشی شادمانی چون کنم

تو را من چشم در راهم شباهنگام

که میگیرند درشاخ تلاجن

سایه ها رنگ سیاهی

حرف تو به شعر ناب پهلو زده است

آرامش تو به آب پهلو زده است