تـــو مهـربـان بــاش

بــگـذار بگـوینـد ســاده اســت و

زود میــبــخـشـد

تو بارون که رفتی شبم زیرو رو شد

یه بغض شکسته رفیق گلو شد

درد دارد

وقتی با نسیمی برود

کسی که به خاطرش به طوفان زده ای

آدمهای ساده را دوست دارم

بوی ناب آدم میدهند

زندگی در گرو خاطره است

خاطره در گرو فاصله است

شبی در شهر چشمانت

فقط یک رهگذر بودم

ندیده دل به تو دادم

شدی سلطان و معبودم

هرگز گمان مبر ز خیال تو غافلم

گر مانده ام خموش خدا داند و دلم

آخرین شعر مرا قاب کن و

پشت نگاهت بگذار

تا که تنهاییت از دیدن آن جا بخورد

صدای نفس کشیدن تو

بهترین صدای زندگی من است

سفری به دور دنیاست

وقتی دستانم تا انتها

روی‌ات را نوازش می‌کنند

خنده ات

طرح لطیفی است

که دیدن دارد

‌ و چشمهایش

تا ابدیت

ادامه داشت

معجزه‌ها با باد رفته‌اند

و چشمانی که چشم مرا گرفت

همیشه در حاشیه‌ی آینه جا ماند

و پشت پنجره چقدر نیامد

آنکه قرار بود

نوشته ها بهانه است

فقط می نویسم که

یادآوری کنم به یادتم

باورش با تو

گاهی چه دلتنگ میشویم

برای یک مواظب خودت باش

برای یک هستم

برای یک نوازش

برای یک آغوش